Dag 15 en 16 De terugreis

Dag 15
Zaterdag 27 augustus
Onze laatste dag in LA. Marc was weer vroeg opgestaan om te facetimen. Wij kwamen er tegen half 8 uit. Om 8 uur zijn we gaan ontbijten aan hetzelfde restaurant aan de boulevard met zicht op het strand en de Pacific. Na een volle maaltijd hebben we (Lucienne) ons kleingeld gedropt bij een straatmuzikant op leeftijd met een markant uiterlijk. Daarna terug naar het appartement en nu echt alles inpakken. Daarna de auto gehaald en spullen ingeladen en op weg. Eerst nog even langs wat tentjes aan de boulevard voor wat souvenirs, en daarna op naar Beverly Hills, naar Bel Air om precies te zijn. Door de meest luxe wijk van LA gereden, met gigantische huizen en metershoge heggen. En als autoliefhebber (Marc) kun je in LA echt je hart ophalen. Zoveel dure merken als er rondrijden... Maserati, Bentley, Range Rover, BMW, Porsche, Ferrari, Audi, noem maar op.
Daarna aan de Rodeo Dreef geparkeerd en daar door de straat gelopen. Echt alleen maar luxe en hele dure merken hebben daar een shop. En nagenoeg lege winkels.... Less is more geldt hier zeker.
De beroemde "Tiffany Trap" uit de Bold en de Beautiful nog gezien en over gelopen, en daarna wat gegeten in Beverly Hills. Moet kunnen, is vakantie. Eindelijk crêpes met nutella.
Toen weer de auto in naar downtown LA. Dat duurde wat langer dan verwacht, omdat we al heel snel in files kwamen te zitten. Opvallend is dat de Amerikanen best wel netjes rijden. Weinig agressie in het verkeer. Heel prettig.
Gevolg was wel dat we alleen even snel door het zakendistrict, met de hoogste gebouwen van LA zijn gereden en toen al op weg gingen naar het vliegveld. Nou ja, de auto inleveren bij Alamo. Waar het een continue stroom is van aankomende en vertrekkende auto's (echt lopende band werk). Waarna we met een shuttle naar het vliegveld werden gebracht. Mooi op tijd om in te checken en rustig wat te shoppen en te drinken op het vliegveld. Om 7 uur begonnen we met inchecken bij Swissair air en iets na 8 uur vertrokken we, op weg naar Zurich.
Een prettig vliegtuig met beeldscherm en de Lufthansa als organisatie. Na een diner en filmpje was het tijd voor een tukje. Tenminste nog gemeten in Amerikaanse tijd. Het was alleen wel wat koud....


Dag 16
Zondag 28 augustus
In Amerikaanse tijd gemeten werd het tegen 11 uur rustig en werd er door iedereen zon'n beetje geslapen. Tegen half 2 werden we weer wakker. Marc sliep nog even door en werd toen wakker. Maar hij werd flink misselijk wakker, zag lijk wit en viel zelfs even weg. Heeft hij helaas al vaker gehad als hij slaapt tijdens de vlucht. Meteen de pursers erbij geroepen. Die waren heel behulpzaam en Marc werd even opgevangen in het ruimere keukentje in het vliegtuig. Na een tijdje zakte het bij hem weer en kon hij weer verder. Maar niet meer slapen!
In het vliegtuig is het koud; iedereen trekt de trui/jas aan en gooit de uitgedeelde dekentjes om. Brrrr buiten is het -53 graden maar binnen voelt het ook winters aan. Volgende keer weer gewoon de lange broek aan.
We verwachten te landen rond half 6 in de ochtend; half 4 in de middag plaatselijke tijd. Een sprong in de tijd dus. Voor ons deze keer geen zondagochtend. We vliegen trouwens via Zurich terug naar Amsterdam. Als je van reizen houdt...
Met Marc gaat het toch weer minder. Hij moet toch toch overgeven en blijft zich niet lekker voelen. De purser adviseert ook om een arts te raadplegen na landing.
Als we dan rond half 6 (beter gezegd half 4) landen in Zurich, vragen we aan de grondstewardes waar de medische post is. Dat weet ze niet;gaat ze informeren. Al snel komt er iemand met een rolstoel opdagen en met de melding dat de medische post op 20 minuten rijden van het vliegveld (!) ligt. Dus voor een medisch consult moeten we het vliegveld af en is het nog maar de vraag of we dan nog de transfer halen. Alle latere vluchten blijken ook vol te zitten. Na overleg geeft Marc ook aan graag meteen door te willen vliegen. Bij Swissair is hier begrip voor; ze begeleiden ons naar een speciale wachtkamer waar we kunnen uitrusten, en Marc even kan liggen. Heel attent. Na korte tijd worden we opgehaald, Marc weer in de rolstoel, en worden we naar een speciaal voertuig gebracht welke ons naar het vliegtuig zal brengen. Omdat het vliegtuig naar Amsterdam niet via een sluis met de terminal is verbonden moet men er met een bus naar toe, en daar de trap op. Marc, en wij dus ook, hoeft deze trap niet op. We worden naar het vliegtuig gereden, de laadvloer gaat omhoog en wij lopen zo het nog lege vliegtuig in. Prima service. Meteen daarna stroom het vliegtuig vol en vertrekken we met enige vertraging rond 18 uur naar Amsterdam.
Na een rustige vlucht, waarbij Marc zienderogen opknapt, landen we rond half 8 weer in Amsterdam. Omdat Marc weer voldoende is opgeknapt, nu geen rolstoel of begeleiding maar kan hij op eigen kracht het vliegtuig verlaten.
Al snel hebben we onze koffers, pakken nog snel een frietje waarna onze eigen auto wordt voorgereden. Na Nick te hebben afgezet in Nijmegen zijn we rond 23 uur weer terug in Eindhoven. Alwaar we kunnen terugkijken op een bijzondere enerverende en boeiende reis.