Dag 7 Death Valley

Dag 7
Vrijdag 19 augustus
Vandaag van ons hotel in Visalia naar Death Valley. Een afstand van circa 560 km waar we naar verwachting, zonder pauzes, 7,5 uur over doen.
Om 6 uur ging de wekker. Marc was al eerder opgestaan om te facetimen met Charlotte. Twee weken zonder vriendin is toch wel lang.
Om half 7 zaten we aan het ontbijt; geroosterd brood, zelfgebakken wafels of een cakeje. Met koffie, thee of jus. Prima ontbijt hoor. Daarna de spullen ingepakt en iets na 7 uur vertrokken we. Eerst even tanken. Dat ging lastiger dan gedacht want bij gebruik van een creditcard moet je je zip-code invoeren. Maar ja van de postcode 5632 hebben ze hier natuurlijk nooit gehoord. Gelukkig wees een behulpzame Amerikaanse op de mogelijkheid van contant betalen. Met een volle tank vertrokken we richting de woestijn.
Onderweg natuurlijk weer even bij de Starbucks gestopt, voor een cappuccino en ff internet. En verder vele kilometers rechte wegen, kilometers rechtdoor.
Opvallend blijven de huizen langs de weg; zelfs midden in de middel of nowhere staat er ergens wel een huisje of caravan. Of een groepje caravans. Maar vaak ook gedeeltelijk of helemaal verlaten, en anders in ieder geval veel autowrakken rondom het huis.
De tocht naar Death Valley is een mooie tocht met veel verschillende landschappen; rotspartijen, zandvlakten, zoutvlakten maar ook veel heuvels en bergen. Zo zit je op 1500 meter hoogte en zo zit je beneden zeespiegel. Een goede auto met betrouwbare remmen is dan wel essentieel. Alleen daar waar op de kaart meren en beekjes staan, is vaak geen water te bekennen. Californië kampt al enkele jaren met erge droogte. En dat is op vele plekken goed te zien.
Vlakbij Death Valley hebben we nog geluncht is een typisch Amerikaans wegrestaurant. Leuke aankleding, aardige bediening en grote porties. Frisdrank doen Amerikanen niet moeilijk over; die mag je altijd bijvullen. Niet alleen bij de Mac maar ook in restaurants. En de rekeningen in Amerika die snap ik nog steeds niet. Alle prijzen in winkels maar ook in restaurants zijn eigenlijk de exclusief prijzen, daar komt sowieso de sales tax bovenop. Hoeveel die is heb ik na 2 weken nog niet kunnen ontdekken. En daarnaast komt er in sommige restaurants ook al meteen een soort fooi bovenop. Blijkbaar vinden ze standaard dat ze dat verdienen. Rare jongens die Amerikanen.
Weer vaak gestopt op uitkijkpunten, maar hoe mooi de foto's ook zijn, zo mooi als je het ziet krijg je het toch niet op de foto. Je moet het beleeft hebben.
Onderweg zijn we nog een keer gestopt om te plassen in de woestijn. Naast een schitterend uitzicht en een eindeloze rechte weg, viel de stilte op. Geen apparaten, geen mensen, geen voertuigen, geen dieren, geen bomen, geen wind... doodstil. Heel mooi!
De temperatuur bleef aardig tussen de 80 en 90 graden Fahrenheit schommelen (26 en 32 graden) maar op de plek van bestemming was het 117 Fahrenheit (47!! Graden Celsius). Best warm.
Onze overnachtingsplaats, Furnace Creek in Death Valley, was een leuk appartementen complex opgetrokken in cowboy stijl met een saloon, grand bazar etc. Heel gezellig. Appartement is ruim en prima.
Meteen na aankomst gaan zwemmen, heerlijk verkoelend.
Daarna even een uitzichtpunt, Zadinsky Point, bezocht. Wederom schitterend.
Bij terugkomst weer gaan zwemmen. Is toch de beste afkoeling.
Daarna even relaxen op de koele kamer en dan gaan eten. Op het moment dat we naar buiten stappen, voel je de warme lucht in je gezicht blazen. Net of er een föhn wordt aangezet of dat je in een winkel onder de verwarming doorloopt. En dat gevoel blijft, net zolang je buiten blijft. Warm, warm, warm. Om 8 uur 's avonds is het ook nog steeds 37 graden Celsius. Niet echt koud.
We gaan eten in de saloon (eerst nog even een potje basketbal met 40 graden) en daarna in het pikkedonker weer terug naar de kamer. Nog even internetten en dan weer slapen in de kamer met airco. Morgen weer vroeg dag. Las Vegas here we come!